Vanuit ons motel in Bagan hadden we voor 11.000 kyat (€7,-) de bus naar Kalaw geregeld. Deze zat vol met locals die onderweg werden afgezet. De rit duurde ongeveer 7 uur. Om 7 uur werden we bij ons hotel in Bagan opgehaald en rond 14.00 arriveerden we in Kalaw. Om 12.00 uur waren we al bijna in Kalaw, dus wij dacht chilll we zijn er eerder. Toen volgde er bijna 1,5 uur aan haarspeldbochten, wat een hel.
Ons hotel zat in het ‘centrum’. Het centrum heb je uitgelopen in nog niet eens 10 minuten. Kalaw is niet een plek om lang te verblijven, maar echt een tussenstop voor mensen die trekkingen gaan doen. Blijf er dus vooral niet langer dan één nacht want er is vrij weinig te doen. Ohja, en vergeet ook geen jas of vest mee te nemen want het is er behoorlijk koud.
Parami motel
Het Parami Motel is waar wij verbleven. Het was echt heel erg basic. Verbazingwekkend was er wel wifi, deze deed het echter niet heel goed. Een nadeel aan de gedeelde badkamer/wc vond ik dat de wc en badkamer in één was. Wanneer er dus iemand aan het douchen was kon je niet naar de wc. Ook was het niet echt geluiddicht en hoorde je veel mensen op de gang. Het ontbijt was wel goed! We kregen bruin brood met ei, en eens een keer niet van die vieze zoete ontbijt toast. Voor deze overnachting betaalden we €9,- per persoon.
Ever Smile trekking
Wij boekten onze trekking van Kalaw naar Inle Lake bij Ever Smile. Ik had hier online van andere backpackers goede ervaringen over gelezen. Ook had ik wat research gedaan en was dit één van de goedkoopsten. Zo betaalden wij voor 3 dagen en 2 nachten 45.000 kyat (€25,-) per persoon. Dit was inclusief gids, 7 maaltijden, thee en snacks, 2 overnachtingen bij locals en een boottocht over het Inle Lake. Het enige wat je zelf moest betalen was het drinken wat je onderweg kocht. De groep is maximaal met 12 personen. Wij hadden een onwijs leuke groep die de eerste dag bestond uit 7 personen en de tweede dag uit 11. Tan was onze gids en heel aardig. Hij vertelde ons van alles over de omgeving en had er een lekker (iets te hard) tempo in zitten.
De trekking
De tocht gaat dus van Kalaw naar Inle Lake. Dit is in totaal rond de 60km die je in 3 dagen aflegt. Dit is behoorlijk pittig. Mijn conditie was niet al te best omdat ik net ziek was geweest, maar ik heb het toch geflikt. De eerste dag is de wandeling met best veel stijle stukken omhoog, dit vond ik misschien wel het pittigst van alle dagen. De tweede en derde dag ga je nog steeds omhoog, maar minder steil. Je moet wel een beetje conditie hebben om deze trekking te doen, en ook vooral geen zwakke knieën en enkels hebben. Deze krijgen het namelijk zwaar. Dus vooral oudere personen die niet zo’n goede conditie hebben, zou ik de 3 dagen niet aanraden.
Op de eerste dag kregen we al lekker een enorme regenbui over ons heen.
In de nacht bleef het regenen waardoor de volgende dag alle wegen vol met modder lagen. Waar ons lichaam de eerste dag op conditie werd getest ging het de tweede dag om onze motoriek. Blijven staan was het doel van de dag. Natuurlijk lukte dat niet iedereen, maar mij wel #winning.
Dederde dag denk je dat je nog maar weinig hoeft te lopen, en het niet zwaar is omdat het maar een halve dag is. Vergis je hier niet in. De laatste dag duurde voor mij het langst omdat je benen al half zijn afgetakeld door de eerste en tweede dag. De energie had ik nog wel maar mijn voeten konden bijna niet meer. We waren dan ook heel blij toen we eindelijk bij het lunchpunt arriveerden. Dit was het moment dat de eindeloze kilometers erop zaten.
Met de trekking ga je echt back to basic. Overnachten doe je tijdens de trekking bij locals thuis. Zij hebben een plekje op zolder of ergens anders waar je overnacht. Je slaapt op een ‘matras’ wat eigenlijk gewoon de grond is. Hier lig je met al je mede hike genootjes. De locals spreken amper Engels, dus als je ze iets wilt vragen kan dit via je gids. Wij hadden verwacht dat de interactie met de locals veel meer zou zijn. Eigenlijk zorgen ze voor het eten en een slaapplek, verder zie je ze niet helaas.
Het eten tijdens de trekking was heel goed. De lunch krijg je bij een restaurantje onderweg. Ontbijt en avondeten maken de locals voor je. Één ochtend hebben we ontbeten met bananen pannenkoeken, de andere ochtend met rijst. Het ligt er denk ik aan waar je overnacht wat je ontbijt is. Bij iedere maaltijd krijg je wel ontzettend veel fruit. In de avond bestond ons eten uit rijst met wel 7 of meer andere bijgerechten zoals groentes, vlees of vis. Onderweg stop je vaak ook voor een thee break met wat lekkers erbij.
Douchen? Dat doe je gewoon met een emmertje koud water achter een muurtje. De eerste dag wilde niemand douchen maar na de tweede dag zweten ging iedereen toch spontaan de ice bucket challange in de douche doen.
Plassen was een hel! Niet per se door de sta toiletten maar door de spinnen. Ik ben als de dood voor spinnen en die zaten mij dus de hele tijd op te wachten wanneer ik moest plassen. Je hebt onderweg geen normale wc’s. Dus oefen maar vast met squatten als je de trekking wilt doen.
Als je uiteindelijk bij Inle Lake aankomt, moet je 15.000 kyat entree betalen voor het meer. Dit is net zoals in Bagan een soort van entree ticket geldig voor 5 dagen.
Uiteindelijk ga je ook nog 1/1,5 uur met de boot over het meer heen. Wij maakten twee tussenstops bij een zilvershop en bij de longnecks. Bij beide plekken proberen ze je natuurlijk van alles te verkopen. Daarna word je afgezet bij je hostel waar ook je backpack naartoe gebracht is.
Het ligt er echt aan hoe jouw groep en de gids is tijdens de hike. Wij hadden heel erg mazzel met zo’n toffe groep. Er werd bier en rum gedronken, gelachen, spelletjes gespeeld (30 seconds & dark stories), veel gepraat en uiteindelijk ook geslapen. Toen we in Inle Lake waren kwamen we elkaar ook steeds tegen en hebben ook nog een middag/avond met zijn allen doorgebracht.
Van tevoren hoorde ik verschillende verhalen over de hike. Veel mensen zouden het te ‘toeristisch’ vinden omdat je veel andere groepen tegen komt. Ik denk dat wij op dit gebied heel erg mazzel hadden. We zijn amper andere groepen tegengekomen. Onze gids kon ons vertellen dat er nu veel minder hike groepen zijn omdat er minder toeristen naar Myanmar komen vanwege de conflicten aan de grenzen. Wellicht had het hier ook mee te maken, maar ik denk vooral mazzel.
Wij vonden het in ieder geval een super toffe ervaring.
In de volgende blog lees je alles over Inle Lake.
